Rozdział 40 !

Odskoczyliśmy od siebie jak oparzeni. Sophia wpatrywała się we mnie jakby ducha zobaczyła. Ja uśmiechnąłem się do niej promiennie.

- Co ty tutaj robisz .?
- Nathan przyszedł do mnie, a ja myślałem że nie śpisz i chciałem pogadać.
- Ciekawe o czym.

Wyglądała tak seksownie w tych krótkich spodenkach i przydużej bluzce. Włosy miała związane w niesfornego koka. Podszedłem do niej, ale gdy to zrobiłem ona wykonała krok w tył.

- Po co tu przyszedłeś.?
- Bo chciałem pogadać. Jesteś w ciąży, prawda.?
- Wcale nie.
- Nie kłam. I z ciebie i z Nathana marni aktorzy. Może chłopacy się na to nabrali ale ja nie.
- No może i jestem w ciąży. A co cię to obchodzi.?
- Ponieważ to jest moje dziecko.
- Ta jasne.. A co ty kurwa wróżka Aida jesteś.?
- Nie ale to czuję.
- Chyba nie wiem czym.

Zaczęliśmy się śmiać Sophia położyła się do łóżka, ja zrobiłem to samo. Leżała zdziwiona i wpatrywała się we mnie.

- Dlaczego reszta jest pijana a ty nie .?
- Bo ja nie piłem. Przeczuwałem naszą rozmowę i wolałem być trzeźwy.
- Okej. Co chcesz.?
- Chce wiedzieć czy ono jest moje.
- Nie wiem. Jutro/dzisiaj idę do lekarza i wtedy się dowiem.
- Mhh. A co jeżeli to ja będę ojcem.?
- Cóż mam nadzieje że Nathan pokocha je jak swoje.
- Czyli nie masz zamiaru go zostawić. ?
- Max my nigdy nie będziemy razem, musisz to w końcu zrozumieć. Nie jesteśmy dla siebie przeznaczeni. Ja kocham jego, chociaż robi mi rzeczy po których powinnam go nienawidzić..
- Wiesz że mnie ranisz.
- Max nie mów że ty płaczesz.
- Najzajebistsza dziewczyna na świecie daje mi kosza i ja mam się nie załamać.
- Przynajmniej będziecie mieli więcej hitów.
- Zajebiście teraz mówisz o następnych piosenkach a ja tu przeżywam depresje.
- Hahahah no weź. Będziemy najlepszymi kumplami na świecie .?
- I to jest najgorsze. Gdy twoja druga połówka proponuje ci przyjaźń.

                                              Sophia 

Leżał taki smutny, było mi go tak żal, że przytuliłam się do niego. Leżeliśmy tak przytuleni, ja wsłuchiwałam się w bicie jego serca, a on bawił się moimi włosami. Jego odbicia były tak rytmiczne że zasnęłam. Obudziłam się rano, wtulona w "jego" tors. Lecz gdy podniosłam głowę zobaczyłam iż leże na Nathanie na nie na Maxie. Może to wszystko mi się przyśniło.

- Myślałem że mogę ci zaufać.
- Nathan to nie tak jak myślisz. My tylko ze sobą gadaliśmy.
- Wiem, Max mi mówił gdy po mnie przyszedł. Powiedział że mam iść do ciebie.
- Porozmawialiśmy sobie i doszliśmy do małego, ale takiego malutkiego pokoju.
- Mam nadzieje.

Leżeliśmy tak wtuleni w siebie. Jeżeli było to dziecko Maxa to był by to gdzies około 2 tygodni, jeżeli Nathan to tak z tydzień. Na 11 miałam umówionego lekarza. Wstaliśmy ja ubrałam się w to, a Nathan w to. Po chwili podszedł do mnie, pocałował i szepnął do ucha.

- Bierzemy Max'a .?
- Nie wiem czy tego chcesz.
- Wiesz może się okazać ze to jego dziecko.
- Dobra pójdę się go spytać.

Wyszłam z pokoju, na korytarzu spotkałam Jessice. Uśmiechnęła się i uniosła kciuk w górę. Odwzajemniłam uśmiech i zapukałam do drzwi Max'a.

- Proszę.
- Hej Max to ja..
- oo. Sophia.
- Słuchaj chciałam się spytać czy nie chcesz iść z nami do lekarza.
- Pewnie czemu, nie.. A wy tego chcecie.. ?
- Wiesz może się one okazać twoje.. Chyba nie mamy wyjścia.
- Spotkajmy się na dole za 30 minut.
- Okeej.

Zeszłam na dół, w końcu muszę coś jeść aby dziecko było zdrowe.. Teraz jem za dwie osoby. Nathan o mnie pomyślał i w tym czasie co byłam u Max'a zrobił mi śniadanie. Zjedliśmy je z apetytem, oboje gdyż nie pozwoliłam mu iść na głodnego. Po ustalonych minutach na dole pojawił się Max.  Pożegnaliśmy się z chłopakami i wyszliśmy doczekać się prawdy. Jednego trzymałam za jedną rękę, drugiego za drugą..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Napisałam go.!!!
W końcu.. !!!
Następny za.... 2 tygodnie.. :)
Coś koło tego..
Gdyż, ponieważ, aczkolwiek, iż wyjeżdżam do Szwecji na wymianę międzynarodową. No a jeżeli Emma będzie dobra i da mi wejść na komputer to może pojawi się jakoś w tym tygodniu..
Liczę na wasze komentarze, gdyż poprawiają mi one humor, a niestety ostatnio go nie mam.
Dziękuje że wytrzymaliście ze mną już 40 rozdziałów :P
Dedyk dla wszystkich komentujących i czytających.. :*
Ale największy dla:
Magical :*** To ty mnie teraz wspierasz i pocieszasz. Oraz motywujesz do pisania i pójścia dalej. Dziękuje ci za to.. <3
18 komentarzy = następny rozdział