Rozdział 17

Byłam między snem, a jawą. Słyszałam jak ten Nathan, nuci mi jakąś piosenkę. Bardzo mi się spodobała, i skądś ją kojarzę. Po jakiejś chwili zamilkł chyba sobie poszedł. Otworzyłam oczy i ujrzałam moją mamę siedzącą przy mnie. Próbowałam zagadać o tej imprezie.

- Mamo nie musisz się o mnie martwić. Dam sobie radę. Tam będą - upewniałam ją "Przynajmniej tak mi się wydaje"
- Co z tego .? Ty masz problemy z pamięcią -matka zaczęła wpadać w panikę
- Jeśli myślisz że jakiś zboczeniec zaciągnie mnie w krzaki to się mylisz. Nie idę tam sama. 
- A z kim .? Z Nathanem .? - zapytała zaciekawiona
- Nie z Mattem. -odpowiedziałam niepewnie 
- Z tym lekarzem .? - oburzyła się kobieta
- Tak, bo tego całego Nathana nie znam, a Matt wydaje się być w porządku. 
- No nawet miły się wydaje. 
- No widzisz nie masz się o co martwić poza tym on powiedział że mam robić rzeczy, które robiłam przed wypadkiem. 
- Jeszcze się zastanowię. Może jakoś na weekend.
- A to dlaczego .? Przecież dzisiaj jest niedziela.
- No właśnie idziesz jutro do szkoły. Już kończy się wolne, zaczyna 2 semestr, a skoro masz robić to co kiedyś to do szkoły też musisz chodzić.
- No dobra, ale wiesz w moim stanie.

Zaczęłyśmy się śmiać, potem przyszła pielęgniarka z obiadem Nie chciałam jeść, ale mama mnie zmusiła. Powiedziała że jak nie będę jadła to powie to Mattowi a ten zrobi ze mną porządek. I tak więcej wyplułam niż zjadłam ale chociaż coś. Tak więc za chwilę mnie wypisują. Ciekawe jak będzie wyglądał mój pokój. Nie mogłam się już doczekać.

                                              Nathan 

Wyszedłem z jej mamą na hol. Powiedziała mi że Sophia nic ani nikogo nie pamięta. Nawet jej nie poznała. Z tej złości kopnąłem krzesło, które z hukiem się przewróciło. Podniosłem je i wszedłem z powrotem do sali. Gdy spała wyglądała jak aniołek. Zacząłem jej nucić Gold Forever. Uśmiechała się, czyli piosenkę z dzieciństwa kojarzy. Ułożyliśmy ją kiedyś razem. Nie mogłem patrzeć na nią, wiedząc że nic nie mogę zrobić. Wyszedłem ze szpitala. Założyłem swoje Ray-Bany, kaptur i poszedłem do Starbucksa. Musiałem kupić sobie dużą, mocną i porządną kawę. Przy ladzie stała młoda blondynka. Wiedziała kim jestem, uśmiechała się do mnie promiennie i flirtowała ze mną. Myślałem sobie dlaczego to nie mogło się przydarzyć jej tylko Sophii. Zapłaciłem i odszedłem. Spojrzałem pod spód kubka. Był tam zapisany jej numer telefonu, stara sztuczka. Zapisałem go sobie w telefonie, na wypadek gdybym chciał zaliczyć jakąś laskę. Doszedłem do domu rodziców. Popatrzyłem na niego, lecz ruszyłem w stronę domu chłopaków. Nei chciałem teraz współczucia ze strony ich strony. Chłopacy nie wiedzieli o zaniku pamięci, więc na razie będę miał luz. Podszedłem i zadzwoniłem do drzwi. Klucze zostawiłem u rodziców. Tutaj też miałem pokój, ale był akurat w remoncie, więc mieszkałem u rodziców. Po chwili otworzył mi Tom, wpuścił do środka i od progu zaczęli trajkotać. 

- No i jak Sophia .? Tom

- Kiedy ją wypisują .? Max

- Jak się czuje .? Siva

- Mówiła coś o wypadku .? Jay

- Nijak. Dzisiaj. Ma zanik pamięci nie pamięta nic ani nikogo. Nawet mnie nie poznała.

- Jezu tak mi przykro. Tom

- Stary na pewno sobie przypomni. Jak można zapomnieć o tak upierdliwym, gadatliwym i nadpobudliwym nastolatku jak ty. Max

- Dzięki. No wiesz ja mam bujną grzywę, a ty już łysiejesz. Nathan

- A mieliśmy dla ciebie niespodziankę. Tyle że taka nie odpowiednia do chwili. Jay

- Ja mam dla ciebie niespodziankę. Znalazłem ci dziewczynę, mam jej numer telefonu. Jak coś to powiedz że jesteś od tego gbura w Ray-Banach i kapturze. A ta moja niespodzianka. ?

- Twój pokój jest gotowy. 

Ruszyłem schodami do góry, otworzyłem drzwi i doznałem szoku. Cały pokój był w naszych zdjęciach, oraz moich z Sophią. Nad dwuosobowym łóżkiem wisiał obraz. Powiększone zdjęcie sprzed wypadku, zrobione w ogrodzie. Moje i jej jak ja daje Sophii buziaka w policzek a ona robi rozmarzony uśmiech. Podszedłem do niego, ściągnąłem go i rzuciłem nim przez całą długość pokoju. Uderzył o drzwi i złamał się w pół. Jedna połówka to byłem ja, druga ona. Teraz przedstawiał właściwą sytuację. Z dołu usłyszałem pisk szczęścia chłopaków. Muszę o nią walczyć, walczyć o to co było kiedyś. Z tym postanowieniem zszedłem na dół. To co tam zobaczyłem wbiło mnie w osłupienie. Stał/a tam.... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Macie kolejny nudny  . 

Przepraszam nie będę wyrażała co sądzę o tym badziewiu.  blogu..

Bo dostanę łomot od dziewczyn.. 

Dedyk dla : 

LenaTW :*

Anonimowy :*

Natalia Gos :*

Dżagodaa :*

Hela :*

I <3 Nathan :*

Anku :*

Karolina15 :*

Dasha :*

Kasia Jesionowska :*

Anka :* 

Zapraszam serdecznie na bloga, którego zostałam współwłaścicielem. :)

http://imaginy-tw.blogspot.com/