Rozdział 47

Nie zostawię tego tak. Chociaż miałbym jej szukać latami, kiedyś w końcu musze ją znaleźć.

- Chłopaki nie wiem jak wy ale ja mam zamiar jej szukać.

- Nathan tu dużymi literami pisze że to koniec. Ona już nie chce z tobą być, w ogóle nie chcę już tutaj być.

- Ona teraz jest dla siebie niebezpieczna. Poza tym działała pod wpływem chwili. Przed chwilą była pod domem taksówka, to ona nią jechała mówię wam. !

- Kochany wariujesz. Jechał ktoś sobie, pewnie wydawało ci się że to ona.

Tak niech mi wmawiają, ja wiem swoje. Wyprosiłem ich z pokoju i wszedłem na laptopa. Sprawdziłem każdy jej profil i nic. Nigdzie nic nie pisało. Chociaż było wiadome, że skoro chciała wyjechać to po co to ogłaszać całemu światu. Szukałem tak cały dzień w końcu pod koniec dnia pojawiła się we mnie iskierka nadziei.

Sophia

Na tą noc wynajęłam pokój w hotelu, postawiłam walizki, wzięłam tylko komórkę i klucz, a następnie wyszłam na poznanie Paryża. Szłam tak sobie z słuchawkami w uszach. Ciągle mijały mnie jakieś zakochane pary. Już pomału doprowadzało mnie to do szału. Miałam zamiar akurat skręcić w boczną uliczkę, gdy ktoś wyszedł z drugiej strony i wpadł na mnie. Ten chłopak, skądś go kojarzyłam. Zaczął mówić coś do mnie po francusku. Nie za bardzo go rozumiałam. Wstał, przyjrzał mi się i krzyknął. Tym razem już po angielsku.

- Koleżanka z samolotu, wiedziałem że skądś cię kojarzyłem. To może w zamian za ten nieszczęsny wypadek dasz się zaprosić na kawę i ciastko.

- Nie dzięki.

- Co ty taka nie w humorze? Jesteś w Paryżu rozchmurz się.

- Nie twój interes i miła będę tylko dla kobiet. Bo faceci to debile.

- Ej na pewno nie. Jedna kawa i ciastko ci nie zaszkodzą. Przecież trzeba ci jakoś wynagrodzić ten wypadek?

- Jak będę chciała to się z tobą umówię.

- Podałabyś mi chociaż swój numer?

 Nie powiem był przystojny i miły. Ale ja dopiero skończyłam z Nathanem, poroniłam nie mam czasu na nowe romanse. Ale on stał i patrzył się na mnie swoimi brązowymi oczami. Wyjęłam kartkę i długopis, nabazgrałam mu mój numer dałam i odeszłam. Słyszałam że podziękował mi jeszcze i też odszedł. Weszłam do jakiegoś salonu piękności. Postanowiłam ze wszystko w sobie zmienię. Fryzurę, kolor włosów, sposób ubierania, imię i nazwisko, zaczęłam nosić okulary. Gdy kosmetyczki skończyły nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Miałam krótkie czarne włosy, czarne oczy (soczewki), zrobione rzęsy. Wyglądałam inaczej. Zapłaciłam i poszłam na zakupy. Postanowiłam ze od dziś chodzę tylko i wyłącznie w szpilkach, ubieram się w miarę seksownie. Zawsze nosiłam tylko trampki. Ale nie po to żeby wabić chłopaków, po prostu aby nikt mnie nie poznał. Od teraz nazywałam się Pauline Franse. Mam zamiar zostać gwiazda. Pójść na jakiś casting, może akurat będą kogoś poszukiwać.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

William Blake - 20 letni Francuz. Mieszka w Paryżu, jego rodzice mieszkają w Anglii, dlatego często tam bywa. Kocha wszystkie dziewczyny dlatego ma/miał ich wiele. Bardzo spodobała mu się Sophia. 

Taki tam rozdział, trochę krótki ale muszę się teraz uczyć piosenki na występ, grać na barytonie i uczyć.. -.- Będę starała się dodawać co jakiś czas rozdział :) Będę pomału kończyła tego bloga, ale tutaj macie następnego mojego: http://d-d-d-drink-it-if-you-can.blogspot.com/